بررسی عوامل موثر بر دلبستگی به منطقه مسکونی :مطالعه موردی :شهر کرمان"

دلبستگی به مکان مسکونی مبین احساس تعلقی است که افراد نسبت به محله مسکونی خود دارند.این پیونده های عاطفی<به ویژه با خاطرات،تجربیات و حوادث مهم زندگی اشخاص مرتبط است.دلبستگی به محیط های مسکونی از آن رو اهمیت دارد که عمل جمعی را تسهیل میکند،مشارکت سازمانی را افزایش میدهد،سرمایه گذاری را تشویق میکند و فرصت مناسبی جهت رشد و توسعه اجتماعی محلات مسکونی فراهم می سازد.تحقیق حاضر با بهره گیری از الگوی نظام مند ،مفهوم ارزش کاربری محله مسکونی و نظریه بی سازمانی اجتماعی،به مطالعه دلبستگی به محله مسکونی می پردازد و علل آن را مورد بررسی قرار میدهد.این تحقیق از نوع پیمایشی است که در آن با استفاده از نمونه خوشه ای چند مرحله ای با 320 نفر از افراد بالای 20 سال ،ساکن در مناطق مسکونی شهر کرمان مصاحبه شده است که در بین آنها،اطلاعات 300 پرسشنامه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است.یافته ها نشان داد که متغیرهای پیوندهای اجتماعی محلی ،دسترسی به امکانات و تسهیلات ،احساس امنیت و نظم اجتماعی،اثرات معنی داری بر دلبستگی به محله مسکونی دارند.همچنین،تاثیر غیرمستقیم متغیر مدت اقامت که از طریق پیوندهای اجتماعی محلی صورت می گیرد،بیش از تاثیر مستقیم آن بر متغیرهای وابسته است.در مجموع نتایج تاثیر رگرسیون،نشان میدهد که متغیرهای اصلی تحقیق 59 درصد از تغییرات دلبستگی به محله مسکونی را تبیین کرده است.